Перейти к основному содержанию
урф-адетлеримизни унутмайыкъ

АКЪКЪЫМ ИЧЮН

Эр шей дерин уйкъуларда ятарды,
Кундюзини геджесине къатарды,
Зулум акъкъын панджасында тутарды,
Уяндым да:— Акъкъым!— дие багъырдым.
Еллер алды, дагълар кести сесими,
Азмим иле енъдим бутюн ясымы,
Шашырмадан огрендигим дерсими:
— Акъкъым! Акъкъым! Акъкъым!—дие
багъырдым.
Бир кунь олды, къан бурюди эр ери;
Эп дагъытты ятагъындан эрлери.
Къалмыш экен бен ялынъыз серсери,
Ене:—Акъкъым! Акъкъым!—дие багъырдым.
Дагълар атеш, ерлер атеш къусаркен,
Джеллят эллер мазлумлары асаркен,
Акъ — акъ экен, къоркъар киби сусаркен,
Бен сусмадым: — Акъкъым!— дие багъырдым.
Денъиз джошты, далгъаланды дагъ киби;
Дагъ ириди къаршысында ягъ киби,
Кок къапанды устюме бир агъ киби, Тюптен ене:
— Акъкъым!— дие багъырдым.
Гурь сесимден бутюн барлыкъ инъледи,
Эр шей сусты, ферьядымы динъледи,
Дедим инсан, залым инсан чынълады:
— Акъкъымы, ах, акъкъым!— дие багъырдым.ф

Категория

Источник
http://anaurt.com