Шевкъий Бекторе. Ватан озьлеми

 

 

 

Джанлар сыныкъ, башлар тобен, олюдайын

саргъайып,

Манърай-манърай джуремиз бир къозудайын

манърайып.

Юз отуз джыл ичинде тап негизинден джыгъылып, 

Чильдай тоздыкъ, даркъадыкъ, джат-джав къалды

сыгъайып.

Къайсы ташны котерип, къарагъанда астына, 

Бабайымнынъ бир парча сюегинден бар анда. 

Топрагъынънынъ, ташынънынъ къурбаныман,

Ватаным,

Огъурынъда тёкюльсин бир авуччыкъ ал къаным! 

Кульдирмеге юзюнъни сюе-сюе джан берип

Одемесем акъкъынъны, мен не ичюн тувгъаным? 

Анайыма ант ичтим ешиль джурткъа бармагъа, 

Джан тенимден чыкъкъандже джавдан ачув алмагъа.

Истанбул, 1915 с.

Озьлем — асретлик.